Zastosowanie symboliczne
Włoski producent samochodów Alfa Romeo malował czterolistną koniczynę, czyli quadrifoglio, na boku swoich samochodów wyścigowych. Tradycja ta rozpoczęła się w 1923 roku w wyścigu Targa Florio, kiedy to kierowca Ugo Sivocci ozdobił swój samochód zieloną koniczyną na białym tle.
Firma SpaceX z Los Angeles, zajmująca się eksploracją kosmosu, dołącza do każdej misji kosmicznej czterolistną koniczynę z haftowaną łatką jako urok na szczęście. Włączenie koniczyny stało się regularną ikoną na naszywkach firmy SpaceX od czasu pierwszego udanego wystrzelenia rakiety Falcon 1 w 2008 r., która była pierwszą misją, w której na jej naszywce pojawiła się koniczyna “na szczęście”.
Celtic Football Club, drużyna piłkarska stowarzyszenia z Glasgow w Szkocji, od ponad 40 lat używa czterolistnej koniczyny jako oficjalnej odznaki klubu.
Dawne japońskie studio deweloperskie Clover Studio używało czterolistnej koniczyny jako logo.
Kilka przedsiębiorstw i organizacji używa czterolistnej koniczyny w swoich logo, aby oznaczać celtyckie pochodzenie. Światowa sieć organizacji młodzieżowych 4-H używa zielonej czterolistnej koniczyny z białym H na każdym liściu.
Logo New Jersey Lottery przedstawia zarys stanu w kolorze białym na zielonej czterolistnej koniczynie nadrukowanej na kulce maszyny do losowania loterii.
Angielskojęzyczna tablica wizerunkowa 4chan ma za swoje logo czterolistną koniczynę, wywodzącą się z postaci Yotsuby Koiwai i jej warkoczy oraz podobnej wymowy między 4chan a “fortuną”.
Tradycyjny symbol partii agrarnych spopularyzowany w okresie międzywojennym przez Republikańską Partię Rolników i Chłopów, Bułgarski Związek Narodowy Agrarny, Partię Ludową i Międzynarodowe Biuro Agrarne. Używany do dziś m.in. przez Polskie Stronnictwo Ludowe, Estońską Partię Centrum i Nordyckie Partie Agrarne.
Koniczyna czterolistna jest bardzo rzadką odmianą popularnej koniczyny trójlistnej. Według tradycyjnych powiedzeń, takie koniczyny przynoszą szczęście, choć nie wiadomo, kiedy i jak ten pomysł się zaczął. Najstarsza wzmianka o “koniczynie wiechowatej lub fioletowej” pochodzi z 1640 r. i mówi po prostu, że była trzymana w ogrodach, ponieważ była “dobra dla fioletów u dzieci lub innych”[2]. Opis z 1869 r. mówi, że koniczynę czterolistną “gromadziły w nocy podczas pełni księżyca czarodziejki, które mieszały ją z werbeną i innymi składnikami, podczas gdy młode dziewczęta w poszukiwaniu znaku doskonałego szczęścia szukały jej za dnia”. Pierwsza wzmianka o szczęściu może pochodzić od 11-letniej dziewczynki, która napisała w liście z 1877 roku do St. Nicholas Magazine: “Czy wróżki kiedykolwiek szepnęły ci do ucha, że czterolistna koniczyna przyniosła szczęście znalazcy?”
Znaczenie
Niektóre tradycje ludowe przypisują każdemu liściowi koniczyny inną cechę. Pierwszy liść to nadzieja, drugi to wiara, trzeci to miłość, a czwarty to szczęście dla szukającego. Piąty liść reprezentuje pieniądze. Niektóre doniesienia podają sześć jako sławę, a siedem jako długowieczność, choć pochodzenie tych pojęć jest nieznane.
Inne mówią, że czterolistne koniczyny przyznały moc widzenia wróżek lub że są one związane z użyciem szamotu do wyjaśnienia Irlandczykom chrześcijańskiej doktryny o Trójcy Świętej.
Występowanie
Twierdzi się, że na każdą czterolistną koniczynę przypada ok. 10 000 koniczyn trójlistnych.
Jednak rzeczywiste badanie ponad 5 mln koniczyn wykazało, że rzeczywista częstotliwość jest bliższa 5 000 do 1, czyli dwa razy większa od wspomnianego prawdopodobieństwa. Mimo to, prawdopodobieństwo to nie odstraszyło kolekcjonerów, którzy w ciągu całego życia osiągnęli rekordową liczbę 160 000 koniczyn czterolistnych. Rekordem świata pod względem liczby zebranych w ciągu godziny jest 166, ustanowiony przez amerykańską Katie Borkę 23 czerwca 2018 r.
Koniczyna może mieć więcej niż cztery liście. Koniczyna pięciolistna jest rzadziej spotykana w naturze niż czterolistna; jednak i ona jest z powodzeniem uprawiana. Niektórzy kolekcjonerzy koniczyny czterolistnej, zwłaszcza w Irlandii, uważają koniczynę pięciolistną, znaną jako koniczyna różana, za szczególną nagrodę. Najwięcej liści kiedykolwiek znaleziono na pojedynczej łodydze koniczyny (Trifolium repens L.) to 56 i została ona odkryta przez Shigeo Obara z Hanamaki City, Iwate, Japonia, 10 maja 2009 roku.
Przyczyna:
Koniczyna czterolistna między innymi z trzema liśćmi
Dyskutuje się, czy czwarty liść jest spowodowany genetycznie czy środowiskowo. Jego względna rzadkość (1 na 5000 koniczyn[6]) sugeruje ewentualny gen recesywny pojawiający się z małą częstotliwością. Alternatywnie, koniczyna czterolistna może być spowodowana mutacją somatyczną lub błędem rozwojowym przyczyn środowiskowych. Mogą być one również spowodowane interakcją kilku genów, które zdarzają się rozdzielić w pojedynczej roślinie. Możliwe jest, że wszystkie cztery wyjaśnienia mogą mieć zastosowanie w indywidualnych przypadkach. Oznacza to, że wiele czterolistnych koniczyn można by znaleźć w tej samej roślinie.
Naukowcy z Uniwersytetu Georgia zgłosili znalezienie genu, który zmienia zwykłe koniczyny trójlistne w pożądane typy czterolistne. Maskowane genem trójlistkowym i silnie uzależnione od warunków środowiskowych, markery molekularne pozwalają obecnie na wykrycie obecności genu dla czterolistnych i na pracę z nim hodowców. Wyniki badań, które zlokalizowały również dwie inne cechy liści w genomie koniczyny białej, zostały przedstawione w lipcu/sierpniu 2010 roku w Crop Science, opublikowanym przez Crop Science Society of America.
Pozostałe cechy liści, czerwony znak plamki i czerwone żebrowanie, wzór jodełki, który smugi w dół centrum każdej ulotki w pogrubionym czerwonym kolorze, zostały zmapowane do pobliskich miejsc, rozwiązując stuletnie pytanie, czy te cechy liści były kontrolowane przez jeden gen lub dwa oddzielne geny.
Koniczyna biała posiada wiele genów, które wpływają na kolor i kształt liści, a te trzy w badaniach były bardzo rzadkie. Cechy te mogą być dość atrakcyjne, zwłaszcza w połączeniu z innymi, i mogą przekształcić koniczynę w roślinę ozdobną do wykorzystania na rabatach kwiatowych.
Istnieją doniesienia o gospodarstwach rolnych w USA, które specjalizują się w uprawie koniczyn czterolistnych, produkujących aż 10 000 liści dziennie (zapieczętowanych w plastiku jako “uroki szczęścia”), wprowadzając do roślin genetycznie zmodyfikowany składnik sprzyjający aberracji (istnieją jednak powszechnie dostępne odmiany, które regularnie produkują liście z wieloma ulotkami – patrz poniżej).
Odmiany wielolistne
Istnieją pewne odmiany koniczyny białej (Trifolium repens), które regularnie produkują więcej niż trzy listki, w tym purpurowo liściaste T. repens “Purpurascens Quadrifolium” i zielonolistne T. repens “Quadrifolium”. Niektóre koniczyny mają więcej liści w kształcie łopatki, niż te zwykle zaokrąglone. Może to być inna roślina, lub inna mutacja genetyczna. Niektóre mutacje genetyczne w koniczynach mają liście w kształcie łopatki lub kropkowane, rdzawe zabarwienie na liściach.
Trifolium repens “Good Luck” jest odmianą, która ma trzy, cztery lub pięć zielonych, ciemno-centrycznych liści.
Inne gatunki
Inne rośliny mogą być mylone lub wprowadzane w błąd jako „czterolistna koniczyna”; na przykład Oxalis tetraphylla to gatunek szczawiu leśnego o liściach przypominających czterolistną koniczynę. Inne gatunki, które są sprzedawane jako „czterolistne koniczyny” to Marsilea quadrifolia.
biografia AB